Νομικές Υπηρεσίες
Υπηρεσίες
ΔΙΚΑΙΟ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ
Στο «δίκαιο κατάστασης αλλοδαπών» εμπίπτουν οι κανόνες που διέπουν την είσοδο, διαμονή και κοινωνική ένταξη (σπουδές, εργασία κλπ) των αλλοδαπών στην ελληνική επικράτεια, που μπορεί να οδηγήσει και στην κτήση της ελληνικής υπηκοότητας.
Αναλαμβάνουμε υποθέσεις αλλοδαπών, σε όλο το φάσμα δικαστικής και εξωδικαστικής υποστήριξης, ήτοι κατάθεση αίτησης ανανέωσης-χορήγησης αδειών παραμονής, αίτησης χορήγησης ασύλου σε πρόσφυγες, αίτησης χορήγησης ελληνικής ιθαγένειας, αιτήσεις βασισμένες στους Νόμους 4146/2013 και 4251/2014 για ιδιοκτήτες ακινήτων και επενδυτές στην Ελλάδα, αίτησης κατά αποφάσεων απέλασης αλλοδαπών, αντιρρήσεων κατά απόφασης κράτησης, αίτησης ακύρωσης και αναστολής ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων κατά αποφάσεων διοικητικής απέλασης αλλοδαπών που στερούνται νομιμοποιητικών εγγράφων κ.α.
Με πείρα σε υποθέσεις δικαίου καταστάσεως αλλοδαπών, με εξειδικευμένες γνώσεις του εθνικού δικαίου, αλλά και των Ευρωπαϊκών Δεσμεύσεων της Χώρας μας με την υπογραφή της Συνθήκης της Schengen, καθώς επίσης και των διεθνών κανόνων δικαίου, και με απόλυτο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναλαμβάνουμε την νομική υποστήριξη για πάσα υπόθεση που εμπίπτει στο δίκαιο αλλοδαπών, ήτοι υπηκόων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπηκόων τρίτων χωρών, ομογενών, ανιθαγενών, προσφύγων και παλιννοστούντων.
ΔΙΑΖΥΓΙΑ-ΔΙΑΤΡΟΦΕΣ
Στις υποθέσεις διαζυγίων o ρόλος του δικηγόρου είναι καταλυτικός για την έκβαση του, καθώς καλείται να εκπροσωπήσει τα συμφέροντά σας με εχεμύθεια και αποτελεσματικότητα και να εξεύρει τις καλύτερες δυνατές λύσεις για την ρύθμιση των προσωπικών και περιουσιακών ζητημάτων που ανακύπτουν από την λύση του γάμου. Δεδομένου ότι στις υποθέσεις διαζυγίων αναφύονται συχνά και άλλα νομικά ζητήματα ποινικού, ενοχικού ή και εμπράγματου δικαίου, απαιτείται ο δικηγόρος να διαθέτει ευρύτερες νομικές γνώσεις για την διαφύλαξη των εννόμων συμφερόντων σας. Συγκεκριμένα συχνά ανακύπτουν ζητήματα συμμετοχής των συζύγων στα αποκτήματα του γάμου, ρύθμισης της οικογενειακής στέγης, διατροφής των τέκνων ή της συζύγου, επιμέλειας των τέκνων , επικοινωνίας του γονέα με τα τέκνα, ενδοοικογενειακής βίας με ποινικές προεκτάσεις, κ.α. Τα ζητήματα αυτά τα οποία είναι αλληλένδετα και πολύπλοκα χρήζουν ειδικού χειρισμού με μεθοδικότητα από έμπειρο δικηγόρο διαζυγίων, ο οποίος θα δράσει ad hoc ανάλογα με την ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης περίπτωσης.
Το διαζύγιο είναι η λύση της σύμβασης του νομίμως τελεσθέντος γάμου και συνακόλουθα της έγγαμης συμβιώσεως δύο εν ζωή ενηλίκων, είτε αυτός είναι πολιτικός είτε θρησκευτικός. Επιλέγεται από τους συζύγους σε περίπτωση συνεχών διενέξεων και πλήρους παρατεταμένης αποξένωσης ή ασυνεννοησίας μεταξύ τους, η οποία περαιτέρω μπορεί να έχει ως έρεισμα βαθύτερα κλονιστικά γεγονότα του γάμου. Με βάσει τις προβλέψεις του νόμου 4509/2017 ο γάμος σύμφωνα πλέον με το άρθρο 1438 του Αστικού Κώδικα μπορεί να λυθεί με διαζύγιο ,το οποίο απαγγέλλεται με δικαστική απόφαση ή με συμφωνία μεταξύ των συζύγων, όπως ορίζεται στο άρθρο 1441 του Αστικού Κώδικα. Συνεπώς οι τύποι διαζυγίου είναι δύο: το συναινετικό διαζύγιο και το διαζύγιο με αντιδικία. Το συναινετικό διαζύγιο επιλέγεται όταν υπάρχει κοινή βούληση και ταύτιση απόψεων των δύο μερών, για την λύση όλων των ανωτέρω ζητημάτων ενώ το διαζύγιο με αντιδικία όταν υπάρχει ασυμφωνία των μερών για την λύση του γάμου και την επίλυση των ζητημάτων που ανακύπτουν. Σε λεπτά ενδοοικογενειακά ζητήματα είναι σύνηθες να υφίστανται διαφωνίες μεταξύ των συζύγων και ο δικηγόρος καλείται πριν αρχίσει τις διαδικασίες για το κατ’ αντιδικία διαζύγιο να προσπαθήσει να γεφυρώσει το χάσμα και να εξετάσει πρώτα αν μπορούν οι σύζυγοι να συμφωνήσουν σε μια συναινετική διαδικασία καθώς πρέπει πάντα να προτιμάται η πιο ανώδυνη για τα μέρη μέθοδος.
Α) Το συναινετικό διαζύγιο είναι ταχύτερη και οικονομικότερη νομική διαδικασία, η οποία διεξάγεται ενώπιον Συμβολαιογράφου, πλην όμως προϋποθέτει τη συμφωνία των δύο μερών στη συναινετική λύση του γάμου τους και την συναινετική επίλυση όλων των μεταξύ τους ζητημάτων.
Ειδικότερα , σύμφωνα με τις προβλέψεις του άρθρου 1441 AK οι σύζυγοι μπορούν να λύσουν το γάμο του με συμφωνία με την παρουσία πληρεξούσιου δικηγόρου για καθένα από αυτούς από του ίδιους και από τους πληρεξούσιους δικηγόρους ή μόνο από τους πληρεξούσιους δικηγόρους εφόσον οι τελευταίοι είναι εφοδιασμένοι με ειδικό πληρεξούσιο. Επίσης ορίζεται ότι η πληρεξουσιότητα πρέπει να έχει δοθεί μέσα τον τελευταίο μήνα πριν την υπογραφή της συμφωνίας. Περαιτέρω προβλέπεται ότι σε περίπτωση ύπαρξης ανήλικων τέκνων, για να λυθεί ο γάμος πρέπει να ρυθμίζεται η επιμέλειά τους , η επικοινωνία με αυτά και η διατροφή τους με την ίδια συμφωνία ή με άλλη έγγραφη συμφωνία και υπογράφεται με τον τρόπο που προαναφέρθηκε και ισχύει για δύο έτη τουλάχιστον. Συντάσσεται ενώπιον συμβολαιογράφου πράξη με την οποία βεβαιώνεται η λύση του γάμου και επικυρώνει τις συμφωνίες των συζύγων και τις ενσωματώνει σε αυτή. Τη συμβολαιογραφική πράξη υπογράφουν οι σύζυγοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους ή μόνο αυτοί εάν είναι εφοδιασμένοι με ειδικό πληρεξούσιο και η πληρεξουσιότητα θα πρέπει να έχει δοθεί μέσα στον τελευταίο μήνα πριν από την υπογραφή της πράξης.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η πρόβλεψη σύμφωνα με την οποία , όταν η βεβαίωση αφορά στην επιμέλεια , διατροφή και επικοινωνία ανηλίκων τέκνων, αποτελεί εκτελεστό τίτλο , εφόσον έχουν συμπεριληφθεί στη συμφωνία οι ρυθμίσεις των άρθρων 950 και 951 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ενώ μετά τη λήξη ισχύος της επικυρωμένης συμφωνίας μπορούν τα ίδια θέματα να ρυθμίζονται με την ίδια διαδικασία με νέα συμφωνία με την ίδια διαδικασία. Να σημειωθεί ότι η σύνταξη της συμβολαιογραφικής πράξης πρέπει να απέχει τουλάχιστον 10 ημέρες από την υπογραφή της έγγραφης συμφωνίας συζύγων ενώ η ημερομηνία υπογραφής της έγγραφης συμφωνίας αποδεικνύεται με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής των συζύγων. Αρμόδια για το γνήσιο της υπογραφής των συζύγων στην ως άνω έγγραφη συμφωνία είναι η Γραμματεία του Ειρηνοδικείου της έδρας του συμβολαιογράφου που θα καταρτίσει την πράξη. Η λύση του γάμου επέρχεται με την κατάθεση αντιγράφου της συμβολαιογραφικής πράξης στο ληξιαρχείο , όπου έχει καταχωρηθεί η σύσταση του γάμου ενώ με την αιτιολογική έκθεση διευκρινίζεται ότι ο ληξίαρχος είναι υποχρεωμένος να προβεί στην καταχώριση της λύσης.
Τέλος για τη συναινετική λύση του γάμου με συμβολαιογραφική πράξη ειδικώς για την περίπτωση του θρησκευτικού γάμου προβλέπεται η υποχρεωτική πνευματική λύση του και ακολουθείται ο τρόπος λύσης που περιγράφεται στον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος. Να σημειωθεί ότι ο ισχύον Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι νόμος του κράτους και πιο συγκεκριμένα ο νόμος 590/1977 (ΦΕΚ Α’146) ο οποίος στα άρθρα 49 και 50 ορίζει τα σχετικά περί γάμου και διαζυγίου . Η λύση παραγγέλλεται από τον αρμόδιο Εισαγγελέα Πρωτοδικών , ύστερα από αίτηση του έχοντος έννομο συμφέρον και η αίτηση με την παραγγελία συνυποβάλλονται στην Ιερά Μητρόπολη στην οποία ανήκει ο ιερός ναός όπου tελέστηκε ο γάμος.
Β) Το διαζύγιο κατ’ αντιδικία (άρθρο 1439 ΑΚ) περιλαμβάνει δύο τρόπους λύσης του γάμου: τη λύση του γάμου λόγω ισχυρών κλονιστικών γεγονότων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβιώσεως και καθιστούν αδύνατη την περαιτέρω συνύπαρξη των μερών, και τη λύση του γάμου λόγω διετούς διαστάσεως. Συγκεκριμένα όπως ρητά ορίζεται στο άρθρθο 1439 ΑΚ όποιος από τους συζύγους θεωρεί πως ο έγγαμος βίος έχει κλονιστεί τόσο ισχυρά που η συμβίωση με τον έτερο σύζυγο είναι αφόρητη δύναται μέσω του πληρεξούσιου δικηγόρου του να ασκήσει αγωγή χρησιμοποιώντας τις διατάξεις του άρθρου 1439 ΑΚ περί ισχυρού κλονισμού του γάμου. Στο άρθρο 1439 στη β’ παράγραφο αναφέρονται ενδεικτικά και όχι περιοριστικά πέντε μαχητά τεκμήρια κλονισμού του γάμου:
α) η διγαμία ( η ύπαρξη άλλου γάμου), β) η μοιχεία, γ) η συζυγική εγκατάλειψη, δ) η επιβουλή της ζωής του ενάγοντος από τον εναγόμενο σύζυγο, ε) η άσκηση ενδοοικογενειακής βίας.
Τα εν λόγω τεκμήρια κλονισμού της έγγαμης συμβίωσης είναι μαχητά καθώς είναι δεκτικά ανταπόδειξης από τον εναγόμενο δια του συνηγόρου του.
Ωστόσο πέρα από τα μαχητά τεκμήρια ο νόμος προβλέπει και ένα αμάχητο (αδιαμφισβήτητο) τεκμήριο ισχυρού κλονισμού της έγγαμης συμβίωσης, την διετή διάσταση των συζύγων (άρθρο 1439 παρ. 3 ΑΚ). Στη περίπτωση της διετούς διαστάσεως δύναται ο ένας από τους δύο να ζητήσει να εκδοθεί διαζύγιο, ακόμα και αν είναι αυτός που ευθύνεται για τη διετή διάσταση. Δέον να σημειωθεί πως όπως ρητά αναφέρεται στο εν λόγω άρθρο, οι μικρές περίοδοι επανασύνδεσης και προσπάθειας σύσφιξης των συζυγικών σχέσεων δε διακόπτουν τη περίοδο της διετίας.
Επίσης, όπως αναφέραμε και ανωτέρω το διαζύγιο συνεπάγεται την λήψη μίας σειράς αποφάσεων για τους συζύγους, οι οποίες αφορούν κυρίως στα θέματα που ανακύπτουν σχετικά με τα ανήλικα τέκνα και την κοινή περιουσία, αλλά και στο θέμα της μετεγκατάστασης ενός εκ των συζύγων από την συζυγική στέγη. Αναφορικά με τα θέματα των ανηλίκων τέκνων, αν υπάρχουν, θα πρέπει να τονισθεί ότι μείζονος σημασίας είναι η περιφρούρηση πάνω απ’όλα των συμφερόντων τους. Η επιμέλεια ανηλίκου τέκνου, η διατροφή του, η επικοινωνία του γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια του τέκνου με το τελευταίο είναι ζητήματα βαρύνουσας σημασίας που απαιτούν ειδικούς νομικούς χειρισμούς για την προάσπιση των συμφερόντων κυρίως και προεχόντως του ανηλίκου τέκνου. Θα πρέπει συνακόλουθα η αντιδικία μεταξύ των γονιών να περάσει όσο γίνεται αναίμακτα στα τέκνα τους, ώστε να μην τραυματιστεί η ψυχοσύνθεσή τους και να μην στιγματιστεί μετέπειτα η ζωή τους. Σκόπιμη λοιπόν, είναι η υιοθέτηση μίας κοινής συναινετικής στάσης εκ μέρους του ζευγαριού, ιδίως αναφορικά με την επιμέλεια και την επικοινωνία, αλλά και τη διατροφή. Αν ωστόσο η διάσταση των απόψεων μεταξύ του ζευγαριού είναι μεγάλη, η αντιδικία είναι μονόδρομος.
Άλλωστε κατ’ άρθρον 1442 ΑΚ δικαίωμα διεκδίκησης διατροφής έχει και ο σύζυγος που δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη διατροφή του από τα εισοδήματά του ή από την περιουσία του: 1. αν κατά την έκδοση του διαζυγίου ή κατά το τέλος των χρονικών περιόδων που προβλέπονται στις επόμενες περιπτώσεις βρίσκεται σε ηλικία ή σε κατάσταση υγείας που δεν επιτρέπει να αναγκαστεί να αρχίσει ή να συνεχίσει την άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, ώστε να εξασφαλίζει απ` αυτό τη διατροφή του, 2. αν έχει την επιμέλεια ανήλικου τέκνου και γι` αυτό το λόγο εμποδίζεται στην άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, 3. αν δεν βρίσκει σταθερή κατάλληλη εργασία ή χρειάζεται κάποια επαγγελματική εκπαίδευση, και στις δύο όμως περιπτώσεις για ένα διάστημα που δεν μπορεί να ξεπεράσει τα τρία χρόνια από την έκδοση του διαζυγίου, 4. σε κάθε άλλη περίπτωση, όπου η επιδίκαση διατροφής κατά την έκδοση του διαζυγίου επιβάλλεται από λόγους επιείκειας.
Αναφορικά με τα ζητήματα διανομής της κοινής περιουσίας που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια της εγγάμου συμβιώσεως (αποκτήματα γάμου), λύνονται είτε με την έγερση αγωγής για τα αποκτήματα του γάμου είτε με συμφωνία των μερών. Συγκεκριμένα όπως ρητά ορίζεται στο άρθρο 1400 ΑΚ «Εφόσον ο ένας από τους πρώην συζύγους δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη διατροφή του από τα εισοδήματά του ή από την περιουσία του, δικαιούται να ζητήσει διατροφή από τον άλλον: 1. αν κατά την έκδοση του διαζυγίου ή κατά το τέλος των χρονικών περιόδων που προβλέπονται στις επόμενες περιπτώσεις βρίσκεται σε ηλικία ή σε κατάσταση υγείας που δεν επιτρέπει να αναγκαστεί να αρχίσει ή να συνεχίσει την άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, ώστε να εξασφαλίζει απ` αυτό τη διατροφή του, 2. αν έχει την επιμέλεια ανήλικου τέκνου και γι` αυτό το λόγο εμποδίζεται στην άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, 3. αν δεν βρίσκει σταθερή κατάλληλη εργασία ή χρειάζεται κάποια επαγγελματική εκπαίδευση, και στις δύο όμως περιπτώσεις για ένα διάστημα που δεν μπορεί να ξεπεράσει τα τρία χρόνια από την έκδοση του διαζυγίου, 4. σε κάθε άλλη περίπτωση, όπου η επιδίκαση διατροφής κατά την έκδοση του διαζυγίου επιβάλλεται από λόγους επιείκειας. Αντίστοιχα θέματα μπορούν να προκύψουν αναφορικά με τη διανομή της οικοσκευής. Το δικηγορικό μας γραφείο διαθέτει εμπειρία σε υποθέσεις διαζυγίων, διατροφής και επιμέλειας ανηλίκων τέκνων, διατροφής συζύγων και διανομής της περιουσίας, και σας εγγυώμεθα ότι θα διεκδικήσουμε στον μέγιστον την διασφάλιση των εννόμων συμφερόντων σας, με τον πιο ανώδυνο τρόπο για την ψυχική σας αποφόρτιση από την διάσπαση της έγγαμης συμβίωση
ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
Τα τροχαία ατυχήματα αποτελούν μάστιγα στην Ελλάδα και στον κόσμο, καθώς σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Οδικής Ασφάλειας , κάθε χρόνο μια μεγαλούπολη 1,4 εκ. ανθρώπων εξαφανίζεται από τον παγκόσμιο χάρτη, μια πόλη 25.250 ανθρώπων εξαφανίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ένα χωριό 700 ατόμων, χάνεται στην Ελλάδα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι εάν δεν ληφθούν ριζικά μέτρα από τις χώρες, το 2030 τα τροχαία θα προκαλούν 2.400.000 θανάτους ετησίως.
Η νομική μας ομάδα αναλαμβάνει από την πρώτη κιόλας στιγμή του ατυχήματος την πλήρη νομική υποστήριξη, με ορθές συμβουλευτικές κατευθύνσεις, καθώς ο χρόνος επέλευσης του τροχαίου είναι κρίσιμος- δεδομένης δε, της φόρτισης και σύγχυσης των εμπλεκομένων- για την διαφύλαξη των πειστηρίων και την απόδειξη μεταγενέστερα της αλήθειας. Με πείρα , συνέπεια και ζήλο αναλαμβάνουμε την διεκδίκηση εξωδικαστικώς και δικαστικώς εύλογης αποζημίωσης στο ζημιωθέντα οδηγό, στους επιβαίνοντες στα οχήματα, και στους εν γένει παθόντες και στους συγγενείς τους, σε αστικό επίπεδο. Διεκδικούμε δίκαιη αποζημίωση για τις υλικές ζημίες, τις σωματικές βλάβες, την ηθική βλάβη των παθόντων και την ψυχική οδύνη των συγγενών του θανόντος σε περιπτώσεις θανατηφόρων τροχαίων.
Επίσης αναλαμβάνουμε την υπεράσπιση ή την παράσταση για την υποστήριξη της κατηγορίας ενώπιον των Ποινικών Δικαστηρίων, όπου η απόδειξη της υπαιτιότητας ή μη των εμπλεκομένων στο τροχαίο ατύχημα είναι συχνά εξαιρετικά δυσχερής.
ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Μετά το θάνατο του ανθρώπου το σύνολο της περιουσίας του, τόσο οι υποχρεώσεις όσο και τα δικαιώματά του, δεν εξαφανίζονται αλλά μεταβιβάζονται σε άλλα πρόσωπα, τα οποία τον διαδέχονται στο σύνολο των έννομων σχέσεών του. Κληρονομικό Δίκαιο είναι το σύνολο των κανόνων δικαίου που ρυθμίζουν την περιουσία του ανθρώπου μετά το θάνατό του. Οι διατάξεις του Κληρονομικού Δικαίου περιέχονται στο πέμπτο βιβλίο του Αστικού Κώδικα (αρθ. 1710 -2035 ΑΚ).
Η κληρονομική διαδοχή επέρχεται :
Α. με διαθήκη : «Διαθήκη» είναι η διάταξη τελευταίας βούλησης του προσώπου με την οποία ρυθμίζει την κληρονομική διαδοχή και ορισμένες σχέσεις του οικογενειακού δικαίου για το χρόνο μετά το θάνατό του. Στην ελληνική έννομη τάξη προβλέπονται τρεις τύποι (τακτικών) διαθηκών:
1. ιδιόγραφη διαθήκη: είναι η διαθήκη που γράφεται εξ ολοκλήρου με το χέρι του διαθέτη, χρονολογείται και υπογράφεται από τον ίδιο.
2. δημόσια διαθήκη: είναι η διαθήκη η οποία συντάσσεται ενώπιον συμβολαιογράφου με την παρουσία τριών μαρτύρων ή δύο, αν ο ένας είναι συμβολαιογράφος. Η δημόσια διαθήκη αποτελεί συμβολαιογραφικό έγγραφο.
3. μυστική διαθήκη: είναι η διαθήκη που γίνεται με παράδοση από τον ίδιο τον διαθέτη του εγγράφου που περιέχει την τελευταία του βούληση σε συμβολαιογράφο, ο οποίος συντάσσει σχετική πράξη. Αποτελείται δηλαδή από δύο αυτοτελή έγγραφα: α) το έγγραφο που παραδίδει ο διαθέτης στο συμβολαιογράφο και περιέχει τη διάταξη τελευταίας βούλησης του και β) την πράξη που συνάπτει ο συμβολαιογράφος.
Β. Απευθείας από το νόμο: η κληρονομική διαδοχή από το νόμο επέρχεται στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει διαθήκη ή υπάρχει μεν αλλά έχει ματαιωθεί μερικά ή εξ ολοκλήρου. Κληρονομική διαδοχή από το νόμο θεωρείται η εξ αδιαθέτου διαδοχή και η αναγκαστική διαδοχή.
Νόμιμη μοίρα Νόμιμη μοίρα είναι το κληρονομικό μερίδιο το οποίο αναγνωρίζει ο νόμος στα πολύ στενά συγγενικά πρόσωπα του κληρονομούμενου, θέτοντας με αυτό τον τρόπο κάποιους περιορισμούς στην ελευθερία του προσώπου να διαθέτει ελεύθερα την περιουσία του μετά το θάνατό του. Το δικαίωμα της νόμιμης μοίρας υπάρχει από το θάνατο του κληρονομούμενου και αποσκοπεί στην προστασία της οικογένειας. Το ποσοστό της νόμιμης μοίρας είναι το μισό της εξ αδιαθέτου μερίδας (ΑΚ 1825 παρ. 2), δηλαδή το μισό αυτού που κάθε κληρονόμος θα δικαιούνταν εάν δεν υπήρχε διαθήκη. Για τον περιορισμό της κληρονομικής μερίδας κάποιου κληρονόμου σε αξία μικρότερη από τη νόμιμη μοίρα, πρέπει να συντρέχουν οι προϋποθέσεις της αποκλήρωσης. Σύμφωνα με το α. 1831 του Α.Κ., «Ο υπολογισμός της νόμιμης μοίρας γίνεται με βάση την κατάσταση και την αξία της κληρονομίας κατά το χρόνο του θανάτου του κληρονομούμενου, αφού αφαιρεθούν τα χρέη και οι δαπάνες της κηδείας του και της απογραφής της κληρονομιάς. Στην κληρονομία προσθέτονται, με την αξία που είχαν κατά το χρόνο της παροχής, οτιδήποτε ο κληρονομούμενος παραχώρησε, όσο ζούσε, χωρίς αντάλλαγμα σε μεριδούχο είτε με δωρεά είτε με άλλο τρόπο και επίσης οποιαδήποτε δωρεά που ο κληρονομούμενος έκανε στα τελευταία δέκα χρόνια πριν από το θάνατό του, εκτός αν την επέβαλαν λόγοι ευπρέπειας ή ιδιαίτερο καθήκον. Για τον υπολογισμό της νόμιμης μοίρας των γονέων δεν υπολογίζεται ό,τι περιέρχεται ως εξαιρετό, σύμφωνα με τη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 1820, στο σύζυγο που επιζεί.». Δικαίωμα νόμιμης μοίρας στην κληρονομιά έχουν οι κατιόντες και οι γονείς του κληρονομούμενου, καθώς και ο σύζυγος που επιζεί. Σύμφωνα με το άρθρο 1831 ΑΚ, το οποίο αποτελεί διάταξη αναγκαστικού δικαίου, συνυπολογίζονται στην κληρονομιά κάποιες χαριστικές παροχές προς τους μεριδούχους ή τρίτους, στις οποίες προέβην ο κληρονομούμενος πριν από το θάνατό του. Απαραίτητη προϋπόθεση των παροχών αυτών, προκειμένου να συνυπολογισθούν στην κληρονομιαία περιουσία, είναι να έχουν δοθεί «χωρίς αντάλλαγμα». Πρόκειται στην ουσία για «χαριστικές παροχές», στις οποίες περιλαμβάνονται ενδεικτικά: δωρεές κατά το α. 496 ΑΚ (π.χ. μεταβίβαση κυριότητας, χρηματική καταβολή), χρησιδάνειο, γονικές παροχές του α. 1509 ΑΚ (κατά το τμήμα τους που δεν θεωρείται δωρεά), δωρεές αιτία θανάτου, δωρεά με κατάθεση σε κοινό λογαριασμό κ.α. Οι χαριστικές παροχές του κληρονομούμενου προς τους μεριδούχους συνυπολογίζονται στην κληρονομιά οποτεδήποτε και αν έγιναν, χωρίς χρονικό περιορισμό. Αντίθετα χαριστικές παροχές του κληρονομούμενου προς τρίτους (μη μεριδούχους) συνυπολογίζονται στην κληρονομιά μόνο εφόσον έγιναν τα τελευταία δέκα χρόνια πριν από το θάνατό του. Εξαίρεση υπάρχει μόνο για τις δωρεές προς τρίτους οι οποίες έγιναν για λόγους ευπρέπειας ή από ιδιαίτερο καθήκον που δεν συνυπολογίζονται. Με βάση αυτό τον πλασματικό υπολογισμό της κληρονομιάς, υπολογίζεται και η νόμιμη μοίρα.
Το δικηγορικό μας γραφείο αναλαμβάνει την επίλυση κληρονομικών διαφορών που προκύπτουν από τη μεταβίβαση της περιουσίας του κληρονομούμενου στους διαδόχους του αλλά και από τις σχέσεις των κληρονόμων μεταξύ τους ή με τρίτα πρόσωπα, με συνέπεια και αποτελεσματικότητα.
ΙΑΤΡΙΚH AMEΛΕΙΑ
Τα τελευταία χρόνια οι υποθέσεις ιατρικών λαθών και πλημμελούς ιατρικής συμπεριφοράς έχουν αποτελέσει αντικείμενο Ποινικών και Αστικών Δικών , καθώς είναι συχνό φαινόμενο πλέον η άσκηση αγωγών και μηνύσεων εναντίον ιατρών και νοσηλευτικών Ιδρυμάτων – Κλινικών, δημοσίων και ιδιωτικών, με έρεισμα την ιατρική αμέλεια. Ως ιατρική αμέλεια σύμφωνα με πάγια νομολογία των Δικαστηρίων, νοείται η μη καταβολή in concreto της ενδεδειγμένης και προσήκουσας επιμέλειας μέσου συνετού ιατρού κατά την ενάσκηση των ιατρικών καθηκόντων του. Ιατρική αμέλεια τελείται όταν ο ιατρός δεν τηρεί τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης λόγω άγνοιας, απειρίας ή έλλειψης της απαραίτητης προσοχής την οποία όφειλε και μπορούσε κατά τις περιστάσεις να επιδείξει κατά την ενάσκηση των καθηκόντων του. Ένεκα της ιατρικής αμέλειας γεννάται πολλές φορές ιατρική ευθύνη σε περίπτωση που ένας ιατρός (ή νοσοκομείο) ζημιώσει παράνομα και υπαίτια κάποιον ασθενή, συγκεκριμενοποιείται δε στις ενέργειες στις οποίες οφείλει να προβεί ένας ιατρός, κατά την διάρκεια των καθηκόντων του, από την στιγμή που αναλαμβάνει κάποιον ασθενή υπό την επίβλεψη του.
Το δικηγορικό μας γραφείο μας εξειδικεύεται σε υποθέσεις ιατρικής αμέλειας, τόσο από την πλευρά του ιατρού όσο και από την πλευρά του ασθενούς. Ο νομικός χειρισμός υποθέσεων ιατρικής αμέλειας είναι δύσκολος και χρήζει εξειδικευμένων γνώσεων. Το υψηλό γνωστικό επίπεδο που διαθέτει η νομική μας ομάδα, σε συνδυασμό με την πολυετή εμπειρία των ιατρών –συμβούλων με τους οποίους συνεργαζόμαστε, αποτελούν εγγύηση για τον ορθό χειρισμό και την αποτελεσματική αντιμετώπιση της υπόθεσής σας.
